سؤال:
من از طریق خواندن زندگی‌نامه‌ی عرفا، شیفته‌ی آنها و کراماتشان شدم و عمیقاً به آنها ارادت پیدا کردم. می‌خواهم بدانم آیا این علاقه‌ی مفرط من به آنها و کراماتی که از آنها سرزده عقلانی هست یا نه؟
جواب:
علاقه و محبت ربطی به عقل ندارد. علاقه‌مندی را نمی‌شود با میزان عقل سنجید که کدام عشق و محبت، عقلایی است و کدامیک غیرعقلایی؛ ولی به شما و همه‌ی رفقای منهاجی هشدار می‌دهم که شیفتگی و دلبستگی، به هر چیز و هر کس، پیامدهای دنیوی و اخروی دارد. خیلی مواظب باشید به غیر خدای متعال و اولیای او یعنی «فقط» رسول معظم و ائمه‌ی طاهرین (علیهم‌السلام) دل نبندید. دوستدار و دعاگوی همه‌ی پاکان و خوبان عالم باشید و همه را دوست بدارید ولی دلبسته‌ی هیچیک نباشید. به همه علاقه داشته باشید ولی به هیچیک «علاقه‌ی مفرط» نداشته باشید. به این سخن گهربار استاد معظم حضرت ثامن الحجج (علیه‌السلام) به ریان بن شبیب توجه کنید:
«یا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ سَرَّک أَنْ تَکونَ مَعَنَا فِی الدَّرَجَاتِ الْعُلَى مِنَ الْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنَا وَ عَلَیک بِوَلَایتِنَا فَلَوْ أَنَّ رَجُلًا أَحَبَّ حَجَراً لَحَشَرَهُ اللَّهُ مَعَهُ یوْمَ الْقِیامَهِ»
ترجمه: ای پسر شبیب اگر خوشحال می‌شوی که با ما در درجات عالیه باشی، برای غم ما غمگین و برای شادی ما شاد باش و بر تو باد به ولایت ما که اگر مردی سنگی را دوست داشته باشد، حتماً خدا او را روز قیامت با آن سنگ محشور خواهد کرد. (إقبال ‏الأعمال/۵۴۴؛ الأمالی ‏شیخ صدوق/۱۲۹؛ عیون‏أخبار الرضا(ع)/۱/۲۹۹؛ وسائل ‏الشیعه/۱۴/۵۰۲)
می فرمایند:‌ اگر سنگی را دوست بداری،‌ حتماً روز قیامت با آن سنگ محشور خواهی شد.
با این توضیحات از شما می‌پرسم، چرا باید به کسی یا چیزی دل ببندیم و علاقه‌ی مفرط داشته باشیم که از طرف خدای متعال، سند قطعی بر محبوبیت و عالی بودن درجه‌اش نداریم؟! مگر خدای متعال در قرآن کریم نفرموده است: «وَ الَّذینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لله‏» (بقره/۱۶۵) یعنی مؤمنین،‌ شدیدترین محبت‌ها را اختصاص به خداوند می‌دهند؟
اگر بگویید من دلباخته‌ی شخص نیستم بلکه دلباخته‌ی کرامت هستم، عرض می‌کنم که دلباختگی به کرامات،‌ یکی از درّه‌های خطرناک و پرتگاه‌های مهلک در راه رسیدن به کمال و سعادت است. وقتی شیطان ملعون به قلب شما نظر کند و آن را شیفته‌ی کرامت بیابد،‌ شما را از طریق کرامات، گمراه خواهد کرد، چنان که فکرش را هم نکنید.
دقت کنید که اینگونه کرامات و تصرفات و خوارق عادات،‌ در منهاج فردوسیان جایی ندارد و مورد اعتنا نیست. سعی کنید پس از این،‌ اینطور حکایت‌ها دلتان را نرباید.

موفق باشید